از كارهايش مي‌توان به فيلم‌هاي هم‌نفس، شبانه و مجموعه‌هاي تلويزيوني حس سوم، بي‌صدا فرياد كن و... اشاره كرد. او اصالتا جنوبي است و دوست دارد نقش‌هاي متفاوت را تجربه كند اگرچه بيشتر در نقش‌هاي منفي او را ديده‌ايم. اين بار به بهانه حضورش در سريال ساختمان 85 به سراغش رفتيم.

در مورد بازيگري به چه چيزهايي فكر مي‌كرديد و دغدغه اصلي‌تان چه بود؟

به بازي در نقش‌هايي كه من را در موقعيت‌هاي جديد شخصيتي و فردي قرار دهد و در راستاي زندگي واقعي خودم نباشد، فكر مي‌كردم و دغدغه اصلي‌ام شناسايي خودم در قالب شخصيت‌هايي بوده و هست كه اجازه تجربه زندگي ديگري در مديوم تصوير را به من بدهند. گرچه اين زندگي مجازي است، اما لذت آن نيز در همين است كه شما مي‌توانيد عواطف و حواس خود را در شرايط مجازي به كار گيريد. بدون آن كه عواقب واقعي آن دامنگيرتان شود. مثلا دزدي مي‌كنيد بدون آن كه واقعا توسط پليس دستگير شويد، اما براي ارائه درست چنين نقشي بايد آن را باور كنيد و اين باور يعني يك زندگي ديگر كه لذتبخش است.

از نظر خودم بله و اگر بيننده نيز من را در نقش‌هايي كه بازي كرده‌ام باور كرده باشد به اين دغدغه پاسخ مثبت داده شده است.

تفاوت در نقش يعني تفاوت در مختصات رواني، اجتماعي، ظاهري و اساسا موقعيتي كه شخصيت گسترده وسيعي را در بر مي‌گيرد. حتي ضرباهنگ و زمان‌بندي رفتار‌هاي بدني بازيگر نيز بايد به تناسب نقش تغيير كند، الزاما معني‌اش اين نيست كه يك بار دكتر باشيد، بار ديگر خلبان و... گرچه اين هم نوعي از تفاوت در نقش است. ممكن است يك بازيگر چندين بار نقش يك پليس را بازي كند ولي در موقعيت‌هايي با مختصات متفاوت اين هم نوعي از تفاوت در نقش محسوب مي‌شود.

خيلي كم اتفاق مي‌افتد. علت آن هم عدم ريسك‌پذيري كارگردانان در انتخاب بازيگر است. يعني عموما براي نقش‌هايي به سراغ شما مي‌آيند كه قبلا امتحانتان را درخصوص ارائه مشابه آنها پس داده‌ايد و دليل ديگر وجود فيلمنامه‌هايي است كه در طيف‌هاي نزديك به هم نوشته مي‌شوند. وقتي موضوعات تكراري است نقش‌ها هم تكراري مي‌شوند. دليل اين امر نيز محدوديت‌هايي است كه اكثر دست‌اندركاران اين حرفه از آن مطلع‌اند از جمله آنها خط قرمز‌هاي سليقه‌اي است.

اتفاقا نقش‌هاي من كاملا از يكديگر متفاوت بوده‌اند. تفاوت در نقش‌ها صرفا مثبت يا منفي بودن آنها نيست. بلكه تغيير در مختصات آنهاست.

شخصيت‌هاي به اصطلاح منفي از آن جهت كه با محيط اطراف خود در تعارض و تقابل قرار دارند چالش‌پذير هستند و به همين دليل از ابعاد شخصيتي پيچيده‌تري برخوردارند. اين چند بعدي بودن آنها را از ريتم يكنواخت و عادي زندگي روزمره مردم جدا كرده و باعث برجسته شدنشان مي‌گردد.

علت، عملكرد حرفه‌اي آقاي فخيم‌زاده است و نقش‌هايي به من پيشنهاد مي‌دهند كه برايم قابل‌قبول است.البته من تاكنون با كارگردان‌هايي مانند بهرام بيضايي، نيكخواه آزاد، راما قويدل، اميد بنكدار و كيوان علي‌محمدي نيز كار كرده‌ام و فعاليتم محدود به كارهاي آقاي فخيم‌زاده نبوده،‌ نيست و نخواهد بود. اصل همكاري مبتني بر طي شدن مراحل حرفه‌اي هر كاري است.

از نظر من هر دو.

در هيچ مقطعي از كار با هيچ‌كس رودربايستي نداشته باشم. اين يعني حرفه‌‌اي بودن.

خير فقط آشنايي نبود. اگر نقش را دوست نداشتم اين همكاري تكرار نمي‌شد.

كسي كه دست و پا مي‌زند تا از دست آنچه تقدير برايش رقم زده، بگريزد؛ انساني در نوسان بين جبر و اختيار.

نمي‌دانم. اما براي خودم اين باور رخ داده است. وگرنه اين نقش را بازي نمي‌كردم.

با توجه به مختصات نقش من و آقاي فخيم‌زاده به اين نتيجه رسيديم كه شهرستاني بودن هاشم كه منجر به لهجه‌دار بودن او مي‌شود، مي‌تواند انتخاب درستي باشد و روي نقش اثر خود را بگذارد.

بله. من متولد آبادان هستم و در آنجا بزرگ شده‌ام به همين دليل هم روي لهجه مسلط بودم.

من با اين‌گونه نقش‌ها قهر نكرده‌ام كه بخواهم آشتي كنم، نقش مثبت و هر نقش ديگري كه بتوانم از عهده آن بربيايم را با پرداخت شخصيتي ـ موقعيتي درست با كمال ميل مي‌پذيرم.

چون آنها علاوه بر اين‌كه زن و شوهر هستند، همكار هم هستند و طبيعي است كه با هم تبادل نظر كنند و تاييد يكديگر را بخواهند.

طبيعي است كه در سكانس آخر به نهايت شناخت خود از نقش رسيدم چون بيشترين زمان را با آن سپري نموده‌ام.

فقط مي‌توانم به شاه سكانس نقش خودم اشاره كنم كه سكانس‌هاي پاياني بازي‌ام در ساختمان 85 است.

فراهم شدن 4 عامل اساسي ضامن كيفيت است. اول، فيلمنامه خوب و اصولي هم از نظر محتوا و هم از نقطه ساختار. دوم، پول و سرمايه كافي كه با مديريت درست در زمان مقرر و قيدشده در قراردادها در اختيار عوامل كار و پروژه قرار گيرد و كسي نگران دريافت آن نباشد. سوم، انضباط كاري. چهارم، به كار‌گيري عوامل متخصص و كاربلد در همه زمينه‌ها.